Ik werk in de zorg en daar hebben we een vrij groot personeelstekort tegenwoordig. Te weinig instroom, en inmiddels ook een aardige uitstroom. Naast mensen die met pensioen gaan natuurlijk, komt het steeds vaker voor dat mensen besluiten het vak waar ze ooit voor gekozen hadden toch te verlaten. De zorg heeft een slecht imago wordt dan gezegd. Daar is de nieuwe campagne "ik zorg" van de rijksoverheid ook op gericht. Met de campagne willen ze het imagoprobleem van de zorg aanpakken. Ik vind dat een vrij onzinnige insteek. Mensen verlaten dit beroep niet vanwege het imago, maar vanwege de feitelijke situatie die zij ervaren. En ik denk dat mensen buiten de zorg over het algemeen een vrij accuraat beeld hebben van de sector en waarom ze daar niet willen werken. Namelijk het beeld dat het vrij hard werken is voor niet zo bijster veel geld en voor "status" hoef je het ook niet te doen. Nou en dat beeld klopt.
Inmiddels zijn de gaten in het rooster bij ons zo groot dat het met enige regelmaat bijna ondoenlijk wordt. Er zijn bijna geen invalkrachten te vinden. En het vaste team is het zat om steeds extra te komen. Nou is daar inmiddels een nieuw probleempje bij gekomen. Het besluit is genomen dat extra werk uitbetaald moet worden. Met andere woorden je mag geen overuren opbouwen. Ergens begrijpelijk. Want die wil je dan weer ergens anders opnemen en dan verschuif je dus het probleem. Alleen...had het vrij direct een misschien toch wat onverwacht effect. De animo om extra te werken nam drastisch af. Mensen vinden het de moeite niet waard. Een vrije dag inleveren voor dat beetje meer. Wat je nauwelijks opvalt want door onregelmatigheidstoeslag fluctueert het salaris altijd wel, dus valt een beetje meer nog minder op.
Ik vond het wel interessant, kennelijk waarderen de meeste mensen vrije tijd toch echt meer dan geld. En in deze beroepsgroep misschien nog meer. Want als je echt aan geld hecht moet je niet in de zorg komen werken. Dat is helaas nog steeds de realiteit en ik zie het niet veranderen. Ik zelf heb ook geen interesse in extra werk. Geld kost tijd. Ik werk 32 uur en dat vind ik meer dan zat. En als het mij zou lukken een echt beter salaris te scoren, zou ik waarschijnlijk wel wat minder willen werken. Wat natuurlijk voor het personeelstekort niet zou helpen. Tja.
Ondertussen zitten we muurvast met zn allen. Iemand zin in een carriereswitch toevallig ;-)
Deze gastblog is geschreven door Saskia, 1 x per 2 weken schrijft Saskia een gastblog op zaterdag.
...terwijl je dus wel met het extra uitgekeerde geld zelf kunt gaan sparen. Zodat je bijvoorbeeld op jongere leeftijd kunt stoppen met werken. Of een keer kunt switchen van baan en een paar maanden vrij kunt nemen omdat je er het geld voor hebt. (En tja, daarna mogen andere mensen dan uit gaan zoeken hoe ze de zorg kunnen leveren die geleverd moet worden).
BeantwoordenVerwijderenKlopt, maar er moet ook balans zijn. Niet voor niets komt burn out in de zorg zo vaak voor. En daarmee heb ik alleen mezelf. Vandaar mijn keuze. En vergeet de wisseldiensten niet. Van nachtwerk herstel ik niet (meer) met 1 of 2 daagjes vrij. Grappig dat je t hebt over een paar maanden vrij. Daarover namelijk later meer;-)
BeantwoordenVerwijderenIk werkte met ernstig meervoudig complex gehandicapte mensen.
BeantwoordenVerwijderenDe mafste dienst die ik ooit draaide was een vroege ochtenddienst(van half zeven tot zeven uur over drie groepen waken, over achttien mensen dus)dan mijn normale ochtenddienst van 7 tot 15 uur. Tot tien uur ben je dan in je uppie bezig zes zwaar gehandicapt te wassen, aan te kleden, eten te geven.Dat is normaal dus.
Normaal komt er dan om tien uur hulp van de dagdienst.....maar de dagdienst(van 10 tot 18) was ziek dus ik stond alleen op de groep. Vervolgens bleef de avonddienst(van 15 tot 23) ook ziek weg. Ik werkte dus van half zeven smorgens tot elf uur savonds en dan de volgende dag weer vanaf half zeven.
In tijden van ziekte draaiden we ook wel 11-uursdiensten, van 7 smorgens tot 18 uur, of van 12 tot 23. En dan had ik ook nog anderhalf uur reistijd,(dus drie uur totaal op een dag)
Gekkenwerk! Ik ben uiteindelijk gestopt. Het was heerlijk werk,maar op deze manier te zwaar, juist door gebrek aan personeel. En stoppen is moeilijk want je weet dat je je collega's en cliënten nóg meer in de problemen brengt. Ik heb daarna een jaar alleen in de wijngaard gewerkt, ik kon even geen cliënten en mensen meer zien.
Ik vind het knap dat mensen in de zorg bewust kiezen voor vrije tijd. Terwijl ze (dat wil zeggen, de mensen die ik van nabij ken die in de zorg werken) juist genieten van het klaar kunnen staan voor anderen. Ik geef ze overigens groot gelijk, vrije tijd en ruimte om weer op te laden is heel belangrijk. Meer werken zal het aantal burn-outs alleen maar vergroten, vrees ik.
BeantwoordenVerwijderenIk werk ook in de zorg 32 uren. Soms een paar uur extra, gelukkig mag ik compensatie sparen tot 25uren daarboven word het uit betaald. Heerlijk een extra buffertje voor onverwachte nood zoals zieke kinderen. Boven de 25 kom ik nooit, ik weet het altijd zo te regelen dat ik dan een vrije dag terug krijg in de week erna. Geen idee waar het naartoe moet, maar het salaris is prima (3368 bruto) wel is de zorg een keuze met mijn opleidingsniveau (niv6) in een andere beroepsgroep zou ik vermoedelijk meer verdienen. Ik ben uitermate tevreden. Geen avonden, nachten en weekenden.
BeantwoordenVerwijderen